Kanker en kinderen: tips

• Geef eerlijk antwoord op vragen van uw kinderen, hun fantasie maakt het soms erger dan het is. Soms is het goed even door te vragen: wat wil je precies weten en wat denk je zelf, dan kom je al dichter in de buurt bij wat het kind aankan.
  
• Beperk je in je antwoord tot de vraag van het kind, dus geen uitgebreide verhalen gaan vertellen.
  
• Spreek het kind aan op de manier dat het je begrijpt, dus afgestemd op de leeftijd en de belevingswereld van het kind.
  
• Betrek het kind bij de gang van zaken. In huis gaan dingen vaak anders, betrek hen daarin, maar misschien willen ze ook wel eens mee naar het ziekenhuis. Forceer niet maar bied wel de gelegenheid.
  
• Geef aandacht aan het kind wanneer het daarom vraagt, bijvoorbeeld tijdens de afwas of voor het naar bed gaan zijn van die momenten dat het kind met vragen kan komen of zaken die hem bezighouden, maak dan tijd.
  
• Let op signalen van kinderen (hoe druk/rustig zijn ze, hoe slapen/eten/spelen ze, hoe gaat het op school en met andere kinderen). Vraag af en toe hoe het gaat.
  
• Accepteer hun gevoelens en stimuleer hen hun gevoelens te tonen.
  
• Ook als je het zelf even niet meer weet of ziet zitten, laat dat er ook mogen zijn. Papa en mama weten ook niet alles in het leven en dat is helemaal niet erg is dan de boodschap. Dat geeft iedereen ook ruimte te zijn wie die is.
  
• Bied de veiligheid om hun gevoelens en emoties te mogen uiten.
  
• Verbied kinderen niet om er buiten het gezin over te praten. Het is belangrijk dat het kind zich buiten het gezin kan uiten en sommige kinderen voelen zich daar vrijer omdat ze papa of mama niet willen belasten.
  
• Als u zich zorgen maakt dat het niet goed gaat met uw kind (u vangt daar bijvoorbeeld allerlei signalen van op) kan een kind worden verwezen naar een professionele hulpverlener/kindertherapeut. Die kan uw kind helpen zich weer te uiten of hem /haar ondersteunen in het omgaan met de situatie thuis. Ook kunt u zelf steun vragen voor de omgang met uw kind.
  
• Nuttige website: www.kankerspoken.nl

Leeftijdtips

• Kinderen onder de 4 jaar kunnen nog weinig begrijpen maar des te beter aanvoelen. Kinderen voelen heel goed spanning en verdriet. Probeer het niet te ontkennen, maar vertel rustig dat u verdrietig bent. Dat snappen kleintjes best en ook hoe je getroost moet worden. Met een dikke kus, klaar. Kinderen van deze leeftijd zijn moeilijke momenten snel weer kwijt.Veel uitleg heeft nog weinig zin, in de toekomst kijken helemaal niet. De kinderen leven bij de dag.
  
• Kinderen tussen de 4 en 12 jaar kunnen veel aanvoelen en steeds meer bespreken. Ze willen graag veel weten en veel, soms pijnlijke vragen stellen. Probeer maar zo goed en eerlijk mogelijk antwoord te geven, informatie geeft hen vaak houvast. Net als afleiding, hobby’s en contact met vriendjes. Kinderen op deze leeftijd kunnen zich ook te verantwoordelijk gaan voelen voor de ouders, ze gaan dan hun eigen behoeften en emoties verstoppen om papa of mama ‘te helpen’. Oudere kinderen kunnen verder in de toekomst kijken en zich dan zorgen maken. Geef ruimte aan die zorgen, ook al weet u de antwoorden ook niet.
  
• Pubers hebben de taak zich los te maken van hun ouders en een eigen identiteit te ontwikkelen. Dat doen ze vaak door zich tegen hun ouders af te zetten onder het mom van ‘ik weet wel niet wie ik ben, maar zeker niet zoals jij’. Dat is heel gezond gedrag. Als een ouder ziek wordt is het moeilijk om je nog af te zetten. Dat gaat dan of juist veel harder of juist niet meer. Dan lijkt uw kind ineens helemaal onverschillig of het gaat het huishouden op zich nemen.
  Voor pubers geldt dat hun vrienden het allerbelangrijkste voor ze zijn. Maar als je vrienden niet begrijpen hoe jij je voelt met je zieke ouder dan kun je je heel eenzaam voelen.
  Kijk als ouder vooral door alle onverschilligheid en stoerheid heen en blijf contact zoeken. Stimuleer contact met vrienden en respecteer hun wereld.
  terug